Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Ανοιχτό Κάλεσμα Συμμετοχής σε καλλιτεχνικό διάλογο με το βιβλίο "Στενές επαφές φύλου, σεξουαλικότητας και χώρου" του Γιώργου Μαρνελάκη

Αναδημοσίευση από: https://www.facebook.com/events/1533828863526854/

UPDATE, Ιανουάριος 2015: Επιθυμούμε στις 11/2/2014 Τετάρτη να δημιουργήσουμε ένα καλλιτεχνικό Συμβάν εμπνευσμένο από τα παραπάνω κείμενα στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός που θα συμπεριλαμβάνει εφήμερες εγκαταστάσεις, φωτογραφίες, ζωγραφική, βίντεο... Σας προσκαλούμε να συμμετέχετε!

Μπορείτε να επικοινωνήστε μαζί μας με τις ιδέες σας στο marnelakisatempros@gmail.com. Στέλνετε προτάσεις ως τις 25 Γεναρη. 


Από το Σεπτέμβρη 2014 έχoυμε ξεκινήσει αναγνώσεις και συζητήσεις σε εβδομαδιαία βάση στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός γύρω από το βιβλίο του Γιώργου Μαρνελάκη "Στενές επαφές φύλου, σεξουαλικότητας και χώρου", που περιλαμβάνει τα παρακάτω κείμενα:

* "Γράφοντας από το περιθώριο και ποιά η συνεισφορά του στην ανθρωπολογία των φύλων"

* "Είναι το δίπολο πολιτισμός/φύση οικουμενικό;"

* "Είναι η "σεξουαλικότητα" για τις "λεσβιακές/γκέι σπουδές" ότι το "φύλο" για τις "γυναικείες σπουδές"; Πεδία "κατάλληλα αντικείμενα" και πολιτική της γνώσης"

* "Ανδρική γκέι κουλτούρα ενάντια στον 'ομοφυλόφιλο'; Γεωγραφίες και ιστορίες νοημάτων και πρακτικών"

* "Το 'δημόσιο σεξ' ως απορρύθμιση της τάξης της πόλης"

* "Η επίμονη σωματικότητα της οδού Αθηνάς"

* "Πόλη του AIDS. Προς μια ριζοσπαστική θεώρηση του 'παγκοσμίου' "

Επιθυμούμε στις 21/1/2014 να δημιουργήσουμε ένα καλλιτεχνικό Συμβάν εμπνευσμένο από τα παραπάνω κείμενα στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός που θα συμπεριλαμβάνει εφήμερες εγκαταστάσεις, φωτογραφίες, ζωγραφική, βίντεο... Σας προσκαλούμε να συμμετέχετε!

Μπορείτε να επικοινωνήστε μαζί μας με τις ιδέες σας στο marnelakisatempros@gmail.com. Στέλνετε προτάσεις ως τις 30 Δεκέμβρη.

Θα γίνει συνάντηση με όλες και όλους που κάναν προτάσεις αρχές Γενάρη.

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Η Αυθεντική Αντίδραση: Ένας Διάλογος για την Ομοφοβία και την Τρανσφοβία

Η Αυθεντική Αντίδραση: Ένας Διάλογος για την Ομοφοβία και την Τρανσφοβία                               

(για εκπαιδευτικούς και γονείς)





Σε συνέχεια του σεμιναρίου για εκπαιδευτικούς της περιφέρειάς του που οργάνωσε  κατά την περσινή σχολική χρονιά ο Σχολικός Σύμβουλος Χάρης Παπαδόπουλος με θέμα «Η σεξουαλική αγωγή στο δημοτικό - Χτίζοντας υγιείς σχέσεις ανάμεσα στα φύλα» θα πραγματοποιηθεί αυτή την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου στο 72ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών ένα θεατρικό δρώμενο / διάλογος για την ομοφοβία και την τρανσφοβία στην ελληνική κοινωνία και το σχολείο.



Η εκδήλωση απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς και γονείς. Το θεατρικό δρώμενο έχει δημιουργηθεί από τo Processwork Hub (www.processworkhub.gr) και την Amate Performance (www.facebook.com/AmatePerformance) και έχει ήδη παρουσιαστεί σε ομάδες εκπαιδευτικών, στην ΕΣΗΕΑ ως επιμόρφωση δημοσιογράφων, στο Αντιρατσιστικό φεστιβάλ Αθήνας, κ.ά..



Τον διάλογο και τη συζήτηση που θα ακολουθήσουν το δρώμενο θα συντονίσουν ο Σχολικός σύμβουλος Χάρης Παπαδόπουλος και οι Αλεξάνδρα Βασιλείου, Ph.D. και Λένα Ασλανίδου, M.P.W., εκπαιδεύτριες ενηλίκων / ψυχοθεραπεύτριες.



Η εκδήλωση θα αγγίξει ζητήματα όπως: Τι είναι η ομοφοβία και η τρανσφοβία; Πώς τη βιώνουν οι άνθρωποι που είναι ομοφυλόφιλοι και τρανς; Πώς τη βιώνουν οι οικογένειες τους και η σχολική κοινότητα; Ποιος είναι ο ρόλος των εκπαιδευτικών στην αντιμετώπιση της; Στόχος είναι μέσα από τη θεατρική δράση και το διάλογο να προβληματιστούμε γύρω από το πώς η ομοφοβία και η τρανσφοβία περιθωριοποιούν ομάδες ανθρώπων, δημιουργούν πόνο κι εγκλωβίζουν όλους/όλες, ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού.



Η δράση χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο είναι μία performance-δρώμενο βασισμένο σε αληθινές ιστορίες που αφορούν στους ανθρώπους της ΛΟΑΤ κοινότητας, γονείς κι εκπαιδευτικούς. Το δεύτερο μέρος είναι μια συζήτηση με τις παρευρισκόμενες/ους, με στόχο τη βαθύτερη κατανόηση των εμπειριών, το μοίρασμα διαφορετικών απόψεων, συναισθημάτων και εμπειριών γύρω από το θέμα. 



Το θέμα του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου έχει πολλές διαφορετικές διαστάσεις κι αποχρώσεις, όπως επίσης και ένα ευρύ φάσμα αντιδράσεων όσον αφορά στην ορατότητα και την αποδοχή. Στο θεατρικό δρώμενο δεν θα μπορούσαν, εκ των πραγμάτων, να συμπεριληφθούν όλες οι απόψεις και στάσεις. Ελπίζουμε ωστόσο να βρουν χώρο στη συζήτηση που θα ακολουθήσει.



72ο Δημ. Σχολείο Αθηνών, Ακταίου 2-4  (κοντά στον Σταθμό ΗΣΑΠ του Θησείου)

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014, ώρα 6.00΄- 8.00΄μ.μ.


Πληροφορίες: σχολικός σύμβουλος Χάρης Παπαδόπουλος - xpapado@gmail.com

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

2ο πανελλήνιο συνέδριο: «Νέος Παιδαγωγός» (2η ανακοίνωση)

2η Ανακοίνωση Συνεδρίου

Η Επιστημονική Ένωση Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας για τη διάδοση των ΤΠΕ στην Εκπαίδευση, ενημερώνει την εκπαιδευτική κοινότητα για το 2ο πανελλήνιο συνέδριο:  «Νέος Παιδαγωγός» και επιθυμεί την εκδήλωση ενδιαφέροντος συμμετοχής εκπαιδευτικών με εργασίες τους. Το συνέδριο θα γίνει  στην Αθήνα, στο Ίδρυμα Ευγενίδου, στις 23-24 Μαΐου 2015 (Σαββατοκύριακο). Το συνέδριο διατελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων. Δικτυακός τόπος: http://neospaidagogos.gr


1. Στόχοι του Συνεδρίου:

Η παρουσίαση σύγχρονων προσεγγίσεων στην εκπαιδευτική πράξη Η ευαισθητοποίηση των εκπαιδευτικών σε θέματα διδακτικής μεθοδολογίας κι εναλλακτικών προσεγγίσεων Ο γόνιμος προβληματισμός και ο δημιουργικός διάλογος


2. Ποιους αφορά:

- Eκπαιδευτικούς προσχολικής, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κάθε ειδικότητας

- Προπτυχιακούς Φοιτητές

- Μεταπτυχιακούς φοιτητές/ριες

- Μεταπτυχιακούς

- Yποψήφιους Διδάκτορες

- Διδάκτορες

- Ερευνητές

- Φίλους της Εκπαίδευσης


3. Οι εργασίες που θα υποβληθούν για συμμετοχή, θα κριθούν

από την Επιστημονική Επιτροπή και την Επιτροπή Κριτών (μελών Δ.Ε.Π. ελληνικών πανεπιστημίων, διδακτόρων, μεταπτυχιακών). Aνώνυμη ένθεν κι ένθεν κρίση, σύστημα σχηματισμού πλειοψηφίας μεταξύ 3 κριτών.


4. Θεματικές περιοχές συνεδρίου:

·       1η. Φιλοσοφία της παιδείας – Συγκριτική παιδαγωγική – Σχολική παιδαγωγική

·       2η. Παιδαγωγική ψυχολογία: Μάθηση και διδασκαλία, παιδαγωγική αλληλεπίδραση, συμβουλευτική στην εκπαίδευση

·       3η. Διδακτική μεθοδολογία. Αναλυτικά προγράμματα, σχολικά εγχειρίδια, διδακτικά αντικείμενα, αξιολόγηση

·       4η. Εκπαίδευση και τεχνολογίες πληροφορίας κι επικοινωνίας.

·       5η. Ειδική αγωγή: Δυσκολίες μάθησης, προβλήματα συμπεριφοράς, ενδοσχολική βία - ζητήματα διδακτικής και παιδαγωγικής διαχείρισης.

·       6η. Καλές τέχνες στην εκπαίδευση

·       7η. Εκπαιδευτική Έρευνα – Διά βίου εκπαίδευση - Εκπαίδευση εκπαιδευτικών (βασική κατάρτιση, επιμόρφωση)

·       8η. Καινοτομίες στην εκπαίδευση: Καλές εκπαιδευτικές πρακτικές, περιβαλλοντική αγωγή, πολιτισμικό τοπίο και περιβάλλον, αγωγή υγείας, κοινωνική και συναισθηματική αγωγή στο σχολείο, διαπολιτισμική αγωγή, ευρωπαϊκά προγράμματα, άλλες δράσεις

·       9η. Οργάνωση, διοίκηση και οικονομία της εκπαίδευσης.

·       10η. Ιστορία και κοινωνιολογία της εκπαίδευσης


5. Επιζητούμενες εργασίες:

·       Εισηγήσεις

·       Σύντομες ανακοινώσεις

·       Ηλεκτρονικές Εισηγήσεις

·       Αναρτημένες Ανακοινώσεις

·       Διδακτικά Σενάρια

·       Παρουσιάσεις εκπαιδευτικού λογισμικού


6. Κρίσιμες ημερομηνίες:

·       Ως την 15η Ιανουαρίου 2015 - Υποβολή ολοκληρωμένων κειμένων εργασιών για κρίση.

·       Ως την 15η Μαρτίου 2015 - Ολοκλήρωση διαδικασίας κρίσης σχηματισμός καταλόγου εργασιών συνεδρίου.

·       Ως την 30ή Μαρτίου 2015 - Ανάρτηση του συνεδριακού προγράμματος

·       23-24 Μαΐου 2015 ( Σαββατοκύριακο) - Διεξαγωγή συνεδρίου


Λεπτομέρειες για τη διαδικασία υποβολής εργασίας και άλλες πληροφορίες δίνονται αναλυτικά στο δικτυακό τόπο του συνεδρίου: http://neospaidagogos.gr.
Επικοινωνία με την Οργανωτική Επιτροπή: sec@neospaidagogos.gr

Αθήνα, 1-12-2014

Η Οργανωτική Επιτροπή του Συνεδρίου

«Αυθεντία» και ανήσυχοι πολίτες: Αναδημοσίευση από την Εποχή της Κυριακής

Το παρακάτω κείμενο αναδημοσιεύεται από την Εποχή της Κυριακής -7 Δεκεμβίου 2014:


«Αυθεντία» και ανήσυχοι πολίτες:
Ο εκφασισμός της ελληνικής κοινωνίας και ο ρόλος της δημόσιας εκπαίδευσης σήμερα

Λίγες μέρες μετά τη φετινή επέτειο του λεγόμενου «όχι» –στην πραγματικότητα γαλλιστί «λοιπόν, είμαστε σε πόλεμο» του 1941–, η ριζοσπαστική αριστερή κίνηση Π. Φαλήρου, μαχόμενη αξιωματική αντιπολίτευση, οργάνωσε εκδήλωση με θέμα το ναζισμό και το φασισμό ιστορικά και την αναβίωσή τους σήμερα. Οι ομιλίες ήταν εξόχως ενδιαφέρουσες και ξεχώρισαν ο αγωνιστής του ΕΑΜ και πρόεδρος του Πανελλαδικού Συνδέσμου Αγωνιστών ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, Στέλιος Ζαμάνος, ο επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης & Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστημίου, Σταύρος Κωνσταντακόπουλος, και η ψυχίατρος και ψυχοθεραπεύτρια Μαρία Διαλλινά.

Η κα Διαλλινά, προϊσταμένη διευθύντρια του Ψυχιατρικού Τμήματος Ενηλίκων στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Γ. Γεννηματάς», έκανε μια έξοχη ανάλυση του φαινομένου του ρατσισμού και του εκφασισμού της κοινωνίας μας υπό τη σκοπιά της επιστήμης της, που ξεκινούσε από το ενδοψυχικό επίπεδο του κάθε προσώπου αλλά έβγαινε και προς τον Άλλο και την κοινωνία ολόκληρη, προτείνοντας ως «αντίδοτο» στην κρίση που μαζοποιεί τον άνθρωπο την επαγρύπνηση, ώστε να μη γίνει το κάθε ξεχωριστό άτομο από «ανθρώπινο υποκείμενο» Ρινόκερως -για να θυμηθούμε το γνωστό αντιφασιστικό έργο του Ευγένιου Ιονέσκο. Υπό την έννοια αυτή, σπανίζουν τέτοιες προσεγγίσεις και μόνο τελευταία άρχισε τόσο οργανωμένα να τις επιζητεί και να τις κατανοεί η ελληνική κοινωνία γενικά αλλά και ειδικότερα ένα μονολιθικό κομμάτι του ιδεολογικού χώρου της αριστεράς με ή χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, που αρνείται πεισματικά να αποδεχτεί πως το άτομο έχει και προσωπικότητα/ατομικότητα πέρα από θέση στην κοινωνική διαστρωμάτωση —κάτι που έχει αποδειχτεί πως ενδιαφέρει ιδιαίτερα τον ΣΥΡΙΖΑ εφόσον είναι γνωστός ο αγώνας της επιτροπής δικαιωμάτων, και όχι μόνο, προς αυτή την κατεύθυνση.

Αλλαγή στον τρόπο που δρούμε

Στην ίδια εκδήλωση, είχε προβληθεί, ως άτυπη εισαγωγή στο θέμα και σε συνδυασμό ίσως με την ομιλία της κας Διαλλινά, η ταινία μικρού μήκους του ιρανικής καταγωγής κινηματογραφιστή Μπαμπάκ Ανβαρί (σενάριο, σκηνοθεσία) «Two & Two», βρετανικής παραγωγής έτους 2010, η οποία προτάθηκε ως καλύτερη ταινία μικρού μήκους για το 2012 στα βραβεία BAFTA. Δυστυχώς η ταινία, αν και αναφέρεται στο θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν, περιγράφει έναν κίνδυνο που ελλοχεύει σε κάθε εκπαιδευτική πράξη καθότι ο «παιδαγωγικός έρως» κάνει τους μαθητές να βλέπουν συχνά τους εκπαιδευτικούς ως αυθεντίες, κάτι ιδιαίτερο επικίνδυνο τόσο για εκείνους, όσο και για τα παιδιά, που έτσι δεν είναι πάντα σε θέση να οικοδομήσουν ένα ισχυρό Εγώ και κατόπιν να αμφισβητήσουν την οποιαδήποτε μορφή εξουσίας και ιδιαίτερα όποια εξουσία απευθύνεται στο θυμικό των μαζών ή χρησιμοποιεί την οποιαδήποτε άλλης μορφής βία.
Η υφιστάμενη κατάσταση, λοιπόν, θα μπορούσε να βελτιωθεί με την αντιεξουσιαστική εκπαίδευση και την καλλιτεχνική παιδεία με μια γενναία χρηματοδότηση από το κράτος. Τέτοιες αλλαγές, όμως, δεν θα μπορούσαν να επιτευχθούν παρά μόνο με διαρθρωτικές αλλαγές, πρώτα και κύρια στον τρόπο που σκεπτόμαστε και δρούμε οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί και κατόπιν στο εκπαιδευτικό σύστημα. Ο τρόπος που σκεπτόμαστε και με τον οποίο διαχειριζόμαστε την παιδαγωγική σχέση που αναπτύσσεται όσον αφορά τη δική μας «αυθεντία» στο σχολικό πλαίσιο αλλά και ευρύτερα στην τοπική κοινωνία, αποκαλύπτει τι είδους άνθρωποι είμαστε, ποιά είναι τα ιδανικά και τα όριά μας αλλά και κατά πόσο μπορεί η εξουσία μιας αυθεντίας, είτε είναι δική μας είτε άλλου προσώπου, να δηλητηριάσει τις σχέσεις σε μια σχολική κοινότητα.
Σχετικής θεματολογίας είναι το περίφημο πείραμα υπακοής και υποταγής στην εξουσία/αυθεντία του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Γιέιλ, Στάνλεϊ Μίλγκραμ. Αποτελείτο από μια σειρά πειραμάτων κοινωνικής ψυχολογίας που διενεργήθηκαν στον απόηχο του Γ’ Ράιχ και του Ολοκαυτώματος και με τα οποία μετρήθηκε η προθυμία του δείγματος να υπακούσει ένα πρόσωπο κύρους (εν προκειμένω τον επιστήμονα), όταν εκείνος τους ζητούσε να κάνουν πράγματα που δεν ήταν σύμφωνα με τη συνείδησή τους. Δυστυχώς, τα πειράματα έδειξαν ότι είναι δυνατόν εκατομμύρια άνθρωποι να παραβιάζουν τις «ανθρωπιστικές» αρχές τους, απλά και μόνο με το πρόσχημα πως ακολουθούν εντολές. Ωστόσο, η ελπίδα δεν πεθαίνει εφόσον το 5% του δείγματος αποχώρησε αρνούμενο εξαρχής να συμμετέχει σε ένα τέτοιο πείραμα. Αυτό το δεδομένο μας θυμίζει το ρητό του μεγάλου ποιητή και αγωνιστή Πάμπλο Νερούντα: «Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την άνοιξη να ’ρθει».

Το βίωμα της βίας

Εν τω μεταξύ, μεσολάβησε το βίωμα της απρόκλητης και απροκάλυπτης αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, και στην πρόσφατη πορεία της 17ης Νοέμβρη, αλλά και της εγκληματικής αδιαφορίας μεγάλου μέρους των συμπολιτών μας απέναντι σε αυτό το φαινόμενο. Το ερώτημα τελικά είναι αν τα ταπεινά ένστικτα του ανθρώπου είναι τόσο ισχυρά, ώστε να αποδυναμώνεται κάθε προσπάθεια διαμόρφωσης μιας διαφορετικής νοοτροπίας και συμπεριφοράς στον κάθε λαό ή αν μια γενικευμένη αντιεξουσιαστική αγωγή στο σχολείο και την οικογένεια θα μπορούσαν να συνδιαμορφώσουν γόνιμα ελεύθερους και άρα υπεύθυνους και «ανήσυχους» πολίτες -καθώς όπως είπε και η Ρόζα Λούξεμπουργκ, «μόνο όποιος κινείται μπορεί να αντιληφθεί τις αόρατες αλυσίδες με τις οποίες είναι δεμένος»-, με αλληλεγγύη μεταξύ τους και άμεση εμπλοκή σε μια πολιτική που σήμερα εφαρμόζεται για εμάς χωρίς εμάς και η οποία καθόλου δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά μας.

Μπορείτε να δείτε την ταινία «Two & Two» στον ακόλουθο σύνδεσμο: www.youtube.com/watch?v=4OPCBnqj3Xs. Ως προς την αστυνομική βία και αυθαιρεσία, κάθε Σάββατο, 5-8μ.μ., πραγματοποιείται ανοιχτή συνάντηση για το συντονισμό της δράσης όλων των ενδιαφερομένων απέναντι στη συνεχιζόμενη αυτή πρόκληση στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός. Περισσότερα εδώ: embros.gr.
Το παρόν κείμενο, στον απόηχο του αγώνα του Νίκου Ρωμανού για τα δίκαια αιτήματά του, αφιερώνεται σε όλα τα ελεύθερα πνεύματα που τον στηρίζουν.

Σπύρος Πετρίτης
θεατρολόγος - εκπαιδευτικός


Πηγή: http://www.epohi.gr/portal/koinonia/18252-afthentia-kai-anisyxoi-polites

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

Παγκόσμια Ημέρα για το Θέατρο στην Εκπαίδευση

Την περασμένη Πέμπτη, 27 Νοεμβρίου 2014, γιορτάστηκε σε παγκόσμιο επίπεδο η μέρα για το θέατρο στην εκπαίδευση, σε μια περίοδο κρίσης κατά την οποία η αισθητική αγωγή γενικώς βάλλεται στην Ελλάδα ως μια επικίνδυνη πολυτέλεια, καθώς ο νεοσυντηρητισμός που επικρατεί αναγνωρίζει χρησιμοθηρικά -και μόνο, χωρίς δηλαδή πραγματικά να αναγνωρίζεται και η δική τους ύψιστη σημασία- κυρίως το γλωσσικό μάθημα και τα μαθηματικά (ατύπως γνωστά και ως βασικά μαθήματα αν και δεν υπάρχει κανένα σχολικό αναλυτικό πρόγραμμα, νόμος ή εγκύκλιος που να αναφέρει κάτι τέτοιο), ή μαθήματα όπως οι ξένες γλώσσες και οι ΤΠΕ, που ενισχύουν από νωρίς ένα υποτιθέμενα "πλούσιο" και επαρκές μελλοντικά επαγγελματικό βιογραφικό σημείωμα. Αξίζει να σημειωθεί πως στις ΗΠΑ, όπου ακολουθήθηκε για ένα μεγάλο διάστημα ένα ανάλογο εκπαιδευτικό σύστημα με το σύνθημα "no child left behind" η προσπάθεια αυτή είχε τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα: Κι ενώ οι ίδιοι άνθρωποι που εμπνεύστηκαν το πρόγραμμα υπό το σύνθημα "no child left behind" έχουν ζητήσει συγγνώμη από τον αμερικανικό λαό, καθώς και από τα παιδιά κυρίως χαμηλής επίδοσης και κοινωνικο-οικονομικού status που μόνο μπροστά δεν πήγαν, οι μαθητές στην Ελλάδα έδειξαν με τον πιο αδιάψευστο τρόπο την δική τους γνώμη, που όταν δεν αγνοείται μας δίνει πάντα ασφαλή συμπεράσματα. Αυτό λοιπόν που ίσως ενοχλεί σε καθαρά πολιτικό και όχι παιδαγωγικό επίπεδο όταν δίνεται σε ένα σχολείο προβάδισμα στην τέχνη, δεν είναι τίποτε άλλο από το γεγονός πως η τέχνη δεν είναι ούτε ποτέ μπορεί να αποδειχτεί πραγματικά "χρήσιμη". Μπορεί ωστόσο υπό προϋποθέσεις να είναι ωφέλιμη, πέρα από τερπνή, διασκεδαστική κι ευχάριστη. Ο τρόπος που μπορεί να ωφελήσει όμως κάποιον οποιασδήποτε ηλικίας άνθρωπο δεν είναι ποτέ προφανής, ενώ ακόμα και σε περιπτώσεις όπως είναι η παιδαγωγική της χρήση δεν μπορούμε ποτέ να μιλήσουμε πραγματικά για αισθητική αγωγή και καλλιτεχνική παιδεία αν το θέατρο πχ έχει καταστεί "εργαλείο", όταν μιλάμε πια όχι για την τέχνη με την αισθητική σημασία του όρου αλλά για την τέχνη με την έννοια που πχ ο ξυλουργός ή κάποιος άλλος τεχνίτης ασκεί την δική του "χρήσιμη" τέχνη.  Για αυτό τον λόγο και ο πολυτάλαντος Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ζωγράφος και κινηματογραφιστής Ζαν Κοκτώ (1889-1963) είπε παραδοξολογώντας: «Η Ποίηση είναι απαραίτητη – μόνο ας ήξερα γιατί». Με αυτό το χαριτωμένο επίγραμμα συνόψισε ο Κοκτώ την αναγκαιότητα της τέχνης αλλά και το οξύμωρο του αντι-χρησιμοθηρικού της ρόλου στον όψιμο αστικό κόσμο.

Στην Ελλάδα, οι εορταστικές εκδηλώσεις για την παγκόσμια ημέρα για το θέατρο στην εκπαίδευση συντονίστηκαν από το Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, μέλος του Ευρωπαϊκού τμήματος του Παγκόσμιου Οργανισμού για το Θέατρο στην Εκπαίδευση (δείτε εδώ την σχετική διακήρυξη: http://www.theatroedu.gr/Portals/38/main/images/stories/files/Arthra/2010%20IDEA-EUROPE%20CommonDeclarationAthens%20.pdf), το οποίο μεταξύ άλλων πραγματοποίησε ημερίδα στην Αθήνα στις 22 και διημερίδα στην Θεσσαλονίκη στις 28-29 Νοεμβρίου. Παράλληλα, πρόσκληση εστάλη από το Δίκτυο για το Θέατρο
στην Εκπαίδευση σε όλα τα σχολεία, καθώς και στα μέλη του, που είναι μεταξύ άλλων και εκπαιδευτικοί θεατρικής αγωγής στην δημόσια δημοτική εκπαίδευση. Στο ένα από τα δύο Ολοήμερα Δημοτικά Σχολεία με ΕΑΕΠ, όπου υπηρετώ, με αφορμή το μάθημα για την συμβολική χρήση των αντικειμένων στις σελ. 20-21 ("περιοχή του μαγικού κόσμου") από το βιβλίο μαθητή της Θεατρικής Αγωγής των Ε'-Στ' τάξεων του Δημοτικού Σχολείου, οργανώσαμε με τους μαθητές του τμήματος Ε2' διαγωνισμό/παιχνίδι δημιουργικής σκέψης σε όλα τα υπόλοιπα τμήματα με την χρήση μιάς κόλλας χαρτιού Α4 που δινόταν στους μαθητές ανά τμήμα. Νικητές αναδείχτηκαν όσοι μαθητές/τριες είχαν τις περισσότερες ιδέες και τις έδειξαν με την χρήση του χαρτιού. Δόθηκαν αναμνηστικές κάρτες ως βραβεία και μια αφίσσα ως βραβείο για το τμήμα Ε2' αναρτήθηκε στον πίνακα ανακοινώσεων στην αίθουσα διδασκαλίας. Σύνδεσμος για τα βιβλία της Θεατρικής Αγωγής στο Δημοτικό Σχολείο: http://www.pi-schools.gr/content/index.php?lesson_id=26&ep=412

Unlimited Access: Πρόσβαση άνευ ορίων

Εξ αφορμής της μεθαυριανής παγκόσμιας ημέρας για τα άτομα με αναπηρίες, σας ενημερώνω για το ενδιαφέρον πρόγραμμα Unlimited Access (Πρόσβαση άνευ ορίων) με δράσεις και εργαστήρια για ανθρώπους με & χωρίς αναπηρία, που πραγματοποιούνται στο διάστημα από τον Ιανουάριο του 2014 έως και τον Φεβρουάριο του 2015 στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης, με συντονιστή το Βρετανικό Συμβούλιο.

Με αφορμή το Unlimited Festival που οργανώθηκε το 2012 στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας στο Λονδίνο και με πρωτοβουλία του British Council, UK (http://www.britishcouncil.gr/), τέσσερις φορείς ενώνουν τις δυνάμεις τους για να υλοποιήσουν ένα φιλόδοξο πρόγραμμα.
Το Unlimited Access (Πρόσβαση άνευ ορίων) πραγματοποιείται από το καλοκαίρι του 2013 σε τέσσερις χώρες (Μεγάλη Βρετανία, Πορτογαλία, Κροατία και Ελλάδα). Όπως υποδηλώνει και ο τίτλος του, το Unlimited Access (Πρόσβαση άνευ ορίων)  προσβλέπει στην ανάπτυξη βέλτιστων πρακτικών στην ανάθεση, τη δημιουργία και την προβολή παραστάσεων παραστατικών τεχνών που εμπλέκουν ανθρώπους με αναπηρία.

Το πρόγραμμα, στο πλαίσιο του οποίου θα συσταθεί και μια μεικτή ομάδα ατόμων με & χωρίς αναπηρία που θα συνεργαστεί με νέους χορογράφους για την παραγωγή νέων έργων, προβλέπεται επίσης η διεξαγωγή επιμέρους φεστιβάλ  παραστατικών τεχνών ανά χώρα, που θα καταλήξουν σε ένα διεθνές Φεστιβάλ το Φεβρουάριο του 2015. Περισσότερα στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://www.sgt.gr/gr/programme/event/1458




Σημαντικό είναι να τονίσουμε στους μαθητές μας πως τουλάχιστον στον σύγχρονο χορό, το χοροθέατρο και το σωματικό θέατρο, όπως εξελίχθηκε από τον 20ό αιώνα και εξής, δεν ισχύουν οι αυστηροί περιορισμοί στην αρτιμέλεια και την γενικότερη σωματική διάπλαση που ίσχυαν στον κλασικό χορό (μπαλέτο) για τους καλλιτέχνες και ότι γενικότερα όλοι οι άνθρωποι μπορούν να χορέψουν, αρκεί να το θέλουν και παρά τον οποιονδήποτε περιορισμό λόγω σωματικής διάπλασης ή εξ αιτίας της οποιασδήποτε μορφής αναπηρίας.

Δείτε μια ενδεικτική παρουσίαση για αυτό το θέμα και μια λεπτομερέστερη ενημέρωση για το πρόγραμμα
Unlimited Access καθώς και για την πολυβραβευμένη ταινία μικρού μήκους: "The Cost of Living" (2004) από την ομάδα DV8 Physical Theatre -η οποία συμπεριλαμβάνεται στην παρουσίαση- εδώ: http://teacherinlove.weebly.com/blogging--loving/unlimited-access

Σημείωση:
Τη σαιζόν 2014-15, εκτός από το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Unlimited Access, με το οποίο ολοκληρώνεται το σχετικό πρόγραμμα τον Φεβρουάριο του 2015, η Στέγη θα διοργανώσει μία ακόμη δημόσια συζήτηση, η οποία θα εστιάσει αυτή τη φορά σε θέματα αισθητικής και δημιουργικής πρακτικής, την Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014 και ώρα από 19:00-21:00.

Είσοδος ελεύθερη με δελτία εισόδου. Η διανομή των δελτίων θα ξεκινήσει μια ώρα πριν την εκδήλωση και θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://www.sgt.gr/gr/programme/event/1880

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Silent Night.... Έκθεση φωτογραφίας με δράση της Ευγενίας Παπαγεωργίου

Αγαπητοί αναγνώστες, 
Σας ενημερώνω για την επικείμενη εκδήλωση της φίλης Ευγενίας Παπαγεωργίου, η οποία θα λάβει χώρα στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο "Εμπρός". Ελπίζω να είστε κι εσείς εκεί, όπως θα είμαι εγώ, όχι μόνο για να στηρίξουμε το Θέατρο αυτό αλλά ειδικότερα και την συγκεκριμένη εκδήλωση αυτής της νέας και πολλά υποσχόμενης καλλιτέχνιδος που χωρίς ίχνος έπαρσης, προσπαθεί να βρει την καλλιτεχνική της έκφραση σε ένα μη συμβατό με το σύστημα πλαίσιο, επιλέγοντας έναν τέτοιο χώρο αλλά και καλώντας μας να αλληλεπιδράσουμε με το έργο της και να της δώσουμε την απαραίτητη για την συνέχιση της προσπάθειάς της ανατροφοδότηση. 


Ακολουθεί το σχετικό Δελτίο Τύπου:

Silent Night....

Δύο οικογένειες...

Ένα έγκλημα....

Μια εκδίκηση....

Η αλήθεια θα είναι ανανάμεσά σας....

ΕΛΆΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΤΕ....

Το καλοκαίρι του 1933 η οικογένεια Σάιλεν υποδέχεται στην έπαυλη της την οικογένεια Νάιτ.

Οι δύο οικογένειες γνωρίζονταν περίπου τα τελευταία εφτά χρόνια.

Εκείνο το βράδυ πριν το μοιραίο έγκλημα, η Τρίσια Αλεξαντρίν Νάιτ βρισκόταν στην κουζίνα, έφτιαχνε το αγαπημένο της τσάι. Ο Ντέιβιντ Σμίθ Σάιλενς άνοιγε την πόρτα της έπαυλης, ενώ η γυναίκα του Λόρνα Σάιλενς νανούριζε το μόλις δέκα μηνών κοριτσάκι τους στο παιδικό δωμάτιο, καθώς στο σαλόνι καθόταν και κοίταγε ανυπόμονα το ρολόι του ο Τσάσπερ Νάιτ.

Είχαν μείνει μόνο 15' μέχρι το τέλος.....

.....

Ποιος επέζησε; Ποιος έσωσε ποιόν; Ποιος πήρε εκδίκηση...

22-11-14 το μυστήριο θα λυθεί τότε.....Στο ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός, Ρήγα Παλαμήδη 2 Ψυρρή

Σας περιμένουμε....

*έκθεση φωτογραφίας με δράση της Ευγενίας Παπαγεωργίου....*

Συμμετέχουν:

~Στέλλα Καλογήρου

~Ελευθερία Λιθαδιώτη

~Άγγελος Σπάροου

~Γιώργος Τορρώσης

~Ιωάννης Πασχαλίδης

~Αγγελική Κυρίτση

~~~ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ~~~
Προωθητικό video: Silence Night

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Κινητήρας Σ - Μάθημα συγγραφής στον Κινητήρα με τον Χρήστο Πολυμενάκο


Π. Φάληρο, Παρασκευή 19 Σεπτέμβρη 2014,
Λίγο πριν από τις 5.00 το πρωί ενθυμούμενος το πρώτο για αυτή την σαιζόν μάθημα Κινητήρας Σ του Χρήστου Πολυμενάκου, που έγινε πριν από μια εβδομάδα ακριβώς στο Κινητήρας Studio. Περισσότερα εδώ: http://kinitiras.com/v2/gr/gre/homepage.html
κι εδώ: https://www.facebook.com/kinitirastudio

UPDATE, Ιανουάριος 2015

Κινητήρας Σ - Για μια καινούρια αρχή!
Συγγραφή, για κάθε λάτρη των λέξεων και όχι μόνο, με τον Χρήστο Πολυμενάκο και καλεσμένους τον Αντώνη Γαλέο (GR), την Μαρία Α. Ιωάννου (CY), την Camilla Nelson (UK) κ.ά.
Η συγγραφή είναι παντού στη ζωή και το έργο μας. Κινητήρας Σ σημαίνει βρίσκω το δικό μου τρόπο να εκφράζομαι μέσα από τις λέξεις και χτίζω την προσωπική μου μέθοδο, ενώ γνωρίζω τις πιο σύγχρονες τεχνικές συγγραφής στο διεθνή χώρο.
Η αρχή, η ιστορία, η φόρμα και η δομή της, το ύφος και η δραματουργία, οι χαρακτήρες και οι ρόλοι τους, καθώς επίσης η φύση και το σώμα ως πηγές έμπνευσης και συγγραφικά εργαλεία είναι τα αντικείμενα που θα εξερευνήσουμε φέτος. Στο πρώτο μέρος εμπλουτίζουμε την εργαλειοθήκη μας και στο δεύτερο βουτάμε στη δημιουργία και την υποστήριξη των έργων.
Δημιουργική και θεατρική γραφή, ποίηση, κλασσική και σύγχρονη μορφή, παραδοσιακά και σύγχρονα μέσα γίνονται μέρος του παιχνιδιού με τις λέξεις υπό το πρίσμα του performance writing και ειδικότερα της μεθοδολογίας body/word (σώμα/λέξη). Μετά από χρόνια επιτυχημένης εφαρμογής του body/word στη δημιουργία έργων και τη διδασκαλία συγγραφής στην Αγγλία, τη Σλοβενία, την Κύπρο, τη Φινλανδία και σύντομα εργαστήρια στον Κινητήρα, φέτος χάρη στο Κινητήρας Σ θα είναι στη διάθεση μας για ένα χρόνο!
Επιπλέον, νέοι και καταξιωμένοι στα αντικείμενα τους επαγγελματίες από την Ελλάδα και το εξωτερικό θα μοιραστούν τη δική τους γνώση, καλεσμένοι στο συγγραφικό μας πάρτι.
-Αν η αρχή είναι μισή αρχοντιά…
-Μια ιστορία / Ένα ταξίδι
-Τον χαρακτήρα μου τον φτιάξανε τα έργα μου
-Συγγραφή, φυσικά!
-Το τέλος είναι η δημιουργία
Tο τέλος της χρονιάς θα μας βρει με προσωπικά έργα, εξατομικευμένες μεθοδολογίες και ένα συλλογικό δημιούργημα με θέμα «Για μια καινούρια αρχή!».
Το μάθημα είναι ανοιχτό στον καθένα και την καθεμία που θέλει να τολμήσει μια νέα αρχή. Θέλεις να εξελίξεις και να μοιραστείς τη συγγραφική σου τρέλα και μέθοδο με ανθρώπους από τελείως διαφορετικούς επαγγελματικούς χώρους, ηλικίες και κοινωνικούς ρόλους, ανεξάρτητα από την προηγούμενη εμπειρία σας στη συγγραφή; Ο Κινητήρας Σ είναι ένας τρόπος να ξαναγίνει η καθημερινότητα σου ένα μαγευτικό ταξίδι.
Αν, πάλι, αυτό που αναζητάς είναι η εξέλιξη του έργου σου στο πλαίσιο ατομικών συναντήσεων, μη διστάσεις να μας το ζητήσεις!
Ο Χρήστος Πολυμενάκος είναι απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης «Διομήδης Φωτιάδης» (1997) και κάτοχος MA στο Performance Writing (2010) από το ιστορικό πανεπιστήμιο Dartington College of Arts. Έχει εργαστεί ως δημιουργός, ερμηνευτής, ερευνητής, εκπαιδευτικός, καλλιτεχνικός διευθυντής και σχεδιαστής εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Έργα και σεμινάριά του έχουν παρουσιαστεί σε Εθνικά και Περιφερειακά Θέατρα, Ιδρύματα Σύγχρονης Τέχνης, Διεθνή Φεστιβάλ και ανεξάρτητες διοργανώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ερευνά τη σχέση σώματος και λέξης (body/word) και μέρος της εκπαιδευτικής μεθοδολογίας του εκδόθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Writing PAD / Intellect Books στη Μεγάλη Βρετανία τον Ιούνιο του 2014. Είναι μέλος της ομάδας του Κινητήρα από το 1995.
Ο Αντώνης Γαλέος (Ελλάδα) είναι σκηνοθέτης, μεταφραστής, δραματουργός, καθηγητής υποκριτικής, κάτοχος BA σε Ελληνική και Αγγλική Φιλολογία, MA σε Λογοτεχνική Θεωρία, MA σε σκηνοθεσία θεάτρου και υποψήφιος Διδάκτορας με ερευνητικό θέμα Ρητορική Υποκριτική.
Η Μαρία Α. Ιωάννου (Κύπρος) είναι βραβευμένη συγγραφέας και καθηγήτρια δημιουργικής γραφής και λογοτεχνίας.
Η Camilla Nelson (UK) είναι ποιήτρια, text-artist και ερευνήτρια. Είναι ιδρύτρια και καλλιτεχνική επιμελήτρια του εκδοτικού οίκου Singing Apple Press, κάτοχος PhD Performance Writing και Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ποίησης στο Cardiff Metroplitan University.

ΠΑΡΑΤΑΣΗ: από 27/2 έως και 3/4/2015, κάθε Παρασκευή 19.00-21.00 (κόστος: 50 €)
Δεν είναι υποχρεωτικό να έχει παρακολουθήσει κάποιος τις προηγούμενες συναντήσεις.

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014

Φεστιβάλ εν Δουργουτίω

Προς ενημέρωσή σας!

Θα γίνει ένα πολύ ενδιαφέρον φεστιβάλ, στις 27-28 Σεπτέμβρη στην Αθήνα. Το φεστιβάλ αυτό θα εγκαινιάσει επισήμως το νέο καλλιτεχνικό project της εξαιρετικής θεατρικής ομάδας Όχι παίζουμε με επί κεφαλής τον σκηνοθέτη Γιώργο Σαχίνη, που εδώ και αρκετά χρόνια είναι η μοναδική, από όσο γνωρίζω, θεατρική ομάδα που ασχολείται με αυτό που η ομάδα ονομάζει τα "φαντάσματα" του αστικού πολιτισμού της πόλης μας.

Το επικοινωνώ εφόσον συμμετέχω κιόλας αρχίζοντας με ένα εργαστήριο θεατρικού παιχνιδιού στο εν λόγω φεστιβάλ για τα παιδιά του Δουργουτίου και όχι μόνο, με αφορμή τα παραμύθια των Μικρασιατών προσφύγων, που τα έφεραν μαζί τους από τον τόπο προέλευσής τους δημιουργώντας παράλληλα τις προσφυγουπόλεις τους στην Αθήνα, μεταξύ των οποίων κι εκείνη του Δουργουτίου, στον σημερινό Νέο Κόσμο.

Ελπίζω εφόσον έρθετε εσείς αλλά και τα παιδιά σας να περάσετε τέλεια! Θα ακολουθήσει το πολύμηνο καλλιτεχνικό procect με θέμα το Δουργούτι, αυτή την ελάχιστα γνωστή συνοικία της πόλης μας με τον τεράστιο όμως πολιτισμικό και ιστορικό πλούτο, το οποίο θα κλείσει το καλοκαίρι του 2015 εορταστικά με την παράσταση που θα έχει ετοιμάσει η ομάδα.

Περισσότερα εδώ: http://dourgouti.gr/

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

Διεκδικήσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς σε έναν συντηρητικό αλλά όχι “χαμένο” Δήμο των νοτίων προαστείων της Αθήνας



Σκέψεις και πρώτα θέματα, διεκδικήσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς μετά τον αγώνα στις δημοτικές εκλογές, σε έναν συντηρητικό αλλά όχι “χαμένο” Δήμο των νοτίων προαστείων της Αθήνας.

Του Σπύρου Πετρίτη, Θεατρολόγου και εκπαιδευτικού,
Υπ. Δρ Τμήματος Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ.

Βρισκόμαστε αρκετό καιρό πλέον μετά τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις και ως συμμετέχων στο ψηφοδέλτιο που παρουσίασε η δημοτική Ριζοσπαστική Αριστερή Κίνηση του Π.Φαλήρου θα ήθελα να μοιραστώ με το αναγνωστικό κοινό του παρόντος προσωπικού ιστολογίου ορισμένες σκέψεις που αφορούν στην τοπική αυτοδιοίκηση στα νότια προάστεια της Αθήνας εν γένει, αλλά και τον πολιτισμό ως το “κερασάκι στην τούρτα”, που όμως ως συνήθως αντιμετωπίζεται με απίστευτη προχειρότητα που τα τελευταία χρόνια ένεκα της κρίσης έχει ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής. Πρώτο μέλημά μου θα είναι η προώθηση του πολιτισμού ως απάντηση και αντίδοτο στη ναζιστική πρόκληση στον Δήμο μας, όπου πέρυσι έπρεπε να έχουμε και παρ’ ολίγον θύμα, μαθητή γυμνασίου της Αμφιθέας, για να κάνει την πιο ανώδυνη πολιτικά δήλωση ο τέως και νυν Δήμαρχός μας, άσχετα αν στο δικαστήριο, η πρόσφατη απόφαση του οποίου ήταν μια αρκετά μεγάλη νίκη στον αντιφασιστικό αγώνα, αποκαλύφθηκαν τα πλείστα όσα για την διασύνδεση του δράστη αλλά κι ενός συνταξιούχου πλέον εκπαιδευτικού στο εν λόγω σχολείο, με την φασιστική και εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής.
Το καίριο ερώτημα δεν είναι τι θα μπορούσε να είχε γίνει διαφορετικά ώστε να τα πάει καλύτερα στο εκλογικό αποτέλεσμα η ριζοσπαστική αριστερά είτε συνολικά στην χώρα μας είτε στον Δήμο Π.Φαλήρου συγκεκριμένα. Το ερώτημα είναι: Ξεκινώντας από το επίπεδο του οποιουδήποτε Δήμου, όπου δυστυχώς είδαμε όλοι να παίζεται εκ νέου γενικότερα το ίδιο άθλιο μικροπολιτικό παιχνίδι που μας βρίσκει αντίθετους, μπορούμε άμεσα να σταματήσουμε την εσωστρέφειά μας χωρίς όμως να χάσουμε την ιδεολογία μας, τον τρόπο σκέψης και την αναστοχαστική διάθεση, τις μεταξύ μας συζητήσεις και συνδιασκέψεις; Μπορούμε να βγούμε και να μιλήσουμε για τα προβλήματα των δημοτών χωρίς να αναμένουμε την επόμενη προεκλογική περίοδο; Μπορούμε να ενισχύσουμε τις πρωτοβουλίες πολιτών ανά γειτονιά χωρίς να θεωρηθεί ότι το κάνουμε με πατερναλιστική διάθεση, παρά αντίθετα να φανεί πως επιθυμούμε να συμμετέχουμε σε μια ζύμωση ιδεών που να προωθεί μία άλλη πολιτική κουλτούρα που θέλει τον κόσμο σκεπτόμενο και όχι πρόβατο επί σφαγή στον βωμό των μεγάλων και διεθνών ιδιωτικών συμφερόντων που υπηρετούν η απονομιμοποιημένη στην συνείδηση του προοδευτικού τουλάχιστον κόσμου συγκυβέρνηση της Ε.Ε., του ΔΝΤ και της τυπικά εθνικής μας κυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που δρα ως φερέφωνο των παραπάνω διεθνών οργανισμών; Αν τα κάνουμε όλα αυτά, αν τα προσπαθήσουμε, τότε σίγουρα θα ανεβάσουμε αβίαστα και το εκλογικό μας ποσοστό.
Το θέμα αυτό είναι όμως τεράστιο αλλά και πολύ δύσκολο όταν τα κυρίαρχα αστικά τηλεοπτικά δίκτυα προσπαθούν με “νύχια και με δόντια” να μην βγει κανένα “πρόβατο” από το μαντρί, όταν λασπολογείται ο ΣΥΡΙΖΑ και όλες οι προοδευτικές, αριστερές δυνάμεις, όταν ο αναρχικός χώρος παρουσιάζεται ως μια παρέα από “μπαχαλάκηδες”, περίπου όπως οι χούλιγκαν που “τα σπάνε” όταν χάνει η ομάδα τους, ή όταν στον ΣΥΡΙΖΑ συγκεκριμένα ως αξιωματική αντιπολίτευση δίνεται ελάχιστος τηλεοπτικός χρόνος με πολλές αντίθετες φωνές να ακούγονται παράλληλα, να διακόπτουν με άθλιο τρόπο, να περνούν από το ένα θέμα στο άλλο χωρίς κανένα ουσιαστικό επιχείρημα και για να συσκοτίσουν το τοπίο. Ως κάτοικος και δημότης του Π.Φαλήρου και συμμετέχοντας από την προεκλογική περίοδο που πέρασε στην Ριζοσπαστική Αριστερή Κίνηση στον Δήμο αυτό με επί κεφαλής τον Κώστα Μερκουράκη, επιπλέον έχοντας ιδιαίτερη ευαισθησία στα οικολογικά θέματα από την οπτική της ριζοσπαστικής αριστεράς, έχω πάρα πολλούς λόγους λοιπόν να επιθυμώ αυτή την “απεξάρτηση” των συνειδήσεων από αυτό το ευρύτερο σύστημα που ξεκινώντας από τα μεγάλα διεθνή οικονομικά συμφέροντα και περνώντας από την εθνική μας κυβέρνηση-μαριονέτα καταλήγει στο δήθεν μεγαλοαστικό life style των παραλιακών κέντρων που προωθείται στην ουσία ως μια άλλη πολιτική άποψη από την TV. Από αυτή την άποψη θέλω να επιστήσω την προσοχή όλων, μηδενός εξαιρουμένου, καθώς τους επόμενους μήνες θα πρέπει να δώσουμε όλοι μαζί μία μεγάλη μάχη για να παραμείνει το φυσικό αγαθό της θάλασσας του παράκτιου αττικού μετώπου προσβάσιμο από όλους μας για ελεύθερη, δημόσια χρήση. Παράλληλα όμως, υπάρχουν και άλλα πολλά θέματα που “τρέχουν” και η αλήθεια είναι πως, όπως και οι Δήμοι και το κράτος γενικότερα δεν διακόπτουν την λειτουργία τους κατά τους θερινούς μήνες, έτσι κι εμείς δεν θα πρέπει να ανακόψουμε την αγωνιστικότητά μας, παρά αντίθετα να αγωνιστούμε ίσως και περισσότερο από τον χειμώνα και να προσφέρουμε το έργο το οποίο μας έχουν εμπιστευτεί οι συνδημότες μας.
Ένα από αυτά τα θέματα λοιπόν, είναι η εδώ και πολλά χρόνια σε κάποιους Δήμους (με προεξάρχοντα ίσως αυτόν του Π.Φαλήρου), και προοδευτικά σε όλο και περισσότερους, ανάθεση σε ιδιωτικές εταιρείες –πρόσφατα εναλλακτικά και ΜΚΟ- του έργου της θερινής δημιουργικής απασχόλησης (μαθήματα-φύλαξη) νηπίων και παιδιών ηλικίας δημοτικού σχολείου της περιφέρειας του εκάστοτε Δήμου στις σχολικές μονάδες των Δήμων αυτών. Λίγο πριν λήξει το αμέσως προηγούμενο σχολικό έτος κι ενώ σκεφτόμουν τι να γράψω στο κείμενο αυτό, είδα σε περίοπτο σημείο στη συμβολή των Λεωφόρων Αμφιθέας και Αγίας Βαρβάρας στο Π.Φάληρο, αναρτημένη αφίσα που πληροφορούσε με τις ελάχιστες δυνατές λεπτομέρειες τους γονείς των μικρών αυτών μαθητών για την δυνατότητα εγγραφής τους σε αυτό το θερινό πρόγραμμα. Τι συμβαίνει όμως ακριβώς; Γιατί αποκρύπτονται από τους γονείς και γενικότερα τους δημότες οι πραγματικές συνθήκες εργασίας και ποιό είναι το ιστορικό; Αρχικά αυτό το έργο το υλοποιούσαν κανονικά πολλοί Δήμοι, που χωρίς παρέμβαση από ιδιώτες και ακολουθώντας το παράδειγμα του Υπουργείου Παιδείας που καθιέρωσε το Ολοήμερο Σχολείο, απευθύνοντάς το κυρίως σε παιδιά εργαζόμενων και καλύπτοντας έτσι κοινωνικές ανάγκες, προέβαιναν (ή και ακόμη προβαίνουν ορισμένοι που δεν προβαίνουν σε ανάθεση έργου σε εταιρείες) σε προσλήψεις εκπαιδευτικού κυρίως προσωπικού με ολιγόμηνες συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου. Όλα αυτά όμως έγιναν σύντομα παρελθόν, καθώς το καθεστώς του “ενοικιαζόμενου” εργαζόμενου καλά κρατεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια και στον τομέα των ΟΤΑ, ο οποίος ήταν ούτως ή άλλως προβληματικός και προ μνημονίων και “κρίσης”, όταν κατά τα άλλα ζούσαμε στην δήθεν ευημερούσα οικονομία της πλαστής ευμάρειας. Όταν έγινε η δολοφονική επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, λίγοι ήξεραν ή ανέφεραν πως με το ίδιο ακριβώς καθεστώς απασχολούνταν στους Δήμους εκπαιδευτικό προσωπικό κατά το καλοκαίρι και το θέμα είναι ελάχιστα γνωστό ακόμη και σήμερα, ανάμεσα στους συνδικαλιστές της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Πρόσφατα όμως, με τα κοινωφελή προγράμματα άρχισαν να εισέρχονται στην εκπαίδευση και να απασχολούνται κατά τον χειμώνα στα σχολεία με πεντάμηνες συμβάσεις και άθλιες αποδοχές, σχεδόν ανύπαρκτα δικαιώματα, και άλλοι εργαζόμενοι, πχ τραπεζοκόμοι, φύλακες, ψυχολόγοι, ένα γεγονός που θα είχε αποφευχθεί ίσως αν είχε γίνει αντιληπτό το κακό προηγούμενο φαινόμενο, ή τουλάχιστον θα είχαν απασχοληθεί αυτοί οι εργαζόμενοι υπό καλύτερους όρους.
            Μια ματιά λοιπόν στο καθεστώς του προγράμματος στους Δήμους κατά τους θερινούς μήνες, που ήδη εφαρμόζεται: Η απευθείας και εν κρυπτώ ανάθεση σε εταιρείες, ως επί το πλείστον, οι άθλιες συνθήκες εργασίας, εν τέλει η αδυναμία ή μάλλον άρνηση παρέμβασης και ελέγχου των υπηρεσιών του εκάστοτε Δήμου στο θέμα του προσωπικού όπου τελικά ανατίθεται η φύλαξη και η απασχόληση των νηπίων και των παιδιών των κατοίκων  που αναγκάζονται να εργαστούν και κατά τους θερινούς μήνες και αδυνατούν να καλύψουν τις οικονομικές απαιτήσεις ιδιωτικών χώρων, η γενικότερη προχειρότητα αντιμετώπισης ενός τόσο ευαίσθητου θέματος και της ανάγκης που υπάρχει στην κοινωνία, καθιστούν αναγκαία την δραστηριοποίηση και αλληλοενημέτωση ενός δικτύου δημοτικών παρατάξεων και κινήσεων πολιτών προκειμένου εμείς οι ίδιοι, ο λαός, να ασκήσουμε τον απαραίτητο έλεγχο, να προστατέψουμε τα δικαιώματα των εργαζομένων αλλά και των ίδιων των γονέων και φυσικά των παιδιών τους και να διαπιστώσουμε τις τυχόν υπάρχουσες αυθαιρεσίες στις αναθέσεις με γνώμωνα το δημόσιο οικονομικό και όχι μόνο συμφέρον. Διαφορετικά, λαμβάνοντας υπ’όψη την ολομέτωπη επίθεση που δέχεται ο δημόσιος τομέας, το κοινωνικό κράτος και ιδίως οι ΟΤΑ και οι δομές υγείας, πρόνοιας και της τυπικής εκπαίδευσης, σε συνδυασμό με αυτό το κακό προηγούμενο μοντέλο απευθείας ανάθεσης δημόσιου έργου σε εταιρείες με πλήρη αδιαφάνεια στην διαδικασία της ανάθεσης και εξευτελιστικούς όρους εργασίας, με τις ευλογίες του ελληνικού κράτους και της κεντρικής ή περιφερειακής/δημοτικής εξουσίας, το μέλλον όλων μας διαγράφεται ζοφερό.      


Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

Ε´ Πανελλήνιο Θεατρολογικό Συνέδριο, προς τιμήν του καθηγητή Β. Πούχνερ: "Θέατρο και Δημοκρατία", Αθήνα, 5-8 Νοεμβρίου 2014

Tο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών διοργανώνει το Ε´ Πανελλήνιο Θεατρολογικό Συνέδριο, με τίτλο Θέατρο και Δημοκρατία, με αφορμή τη συμπλήρωση 40 ετών από την αποκατάσταση της δημοκρατίας (1974).
Το Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στις 5-8 Νοεμβρίου 2014, προς τιμήν του καθηγητή Βάλτερ Πούχνερ, που είναι ιδρυτικό στέλεχος του Τμήματος, διετέλεσε επί πολλά χρόνια Πρόεδρός του, είναι Διευθυντής του Επιστημονικού Δελτίου Παράβασις (εκδίδεται από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών) και ο οποίος αφυπηρετεί κατά το τρέχον ακαδημαϊκό έτος.

Στόχος του Συνεδρίου είναι η μελέτη και ανάδειξη των σχέσεων του θεάτρου με όψεις της πολιτικής, η διερεύνηση των κοινωνικοπολιτικών συνθηκών που επηρέασαν τη σκηνική πράξη, τη δραματική γραφή και την καλλιτεχνική δημιουργία σε διάφορες ιστορικές χρονικές περιόδους και η συνδυαστική τους προσέγγιση. Απώτερος σκοπός είναι, μέσα από μια συνολική προσέγγιση, η πρόκληση ενός ανανεωμένου ενδιαφέροντος και μιας ευρύτερης συζήτησης σχετικά με τον κοινωνικό ρόλο του Θεάτρου, τη σχέση του με τη Δημοκρατία και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις.

Οι Θεματικές Ενότητες που θα προσφέρουν πεδίο προβληματισμού, με βάση και τις επιμέρους εξειδικεύσεις τους, είναι, ενδεικτικά, οι εξής:

Θέατρο και Δημοκρατία: Κοινές ιστορικές ρίζες και αναφορές
  • Από την αρχαία πόλη στο έθνος-κράτος.
  • Πολιτικές μεταφορές και θεατρικοί μετασχηματισμοί στον 20ό αιώνα.
  • Το θέατρο ως παράγοντας αμφισβήτησης: Οι δεκαετίες πριν από και μετά τον Μάη του ’68.
  • Το θέατρο στην εποχή του παγκόσμιου ιστού.
  • Το θέατρο υπό το πρίσμα της κρίσης των συλλογικοτήτων.
Το ελληνικό ιστορικό παράδειγμα
  • Το θέατρο και η ανάδυση της εθνικής συνείδησης: Όροι, συνέχειες και ρήξεις.
  • Το ελληνικό θέατρο στην εποχή της καχεκτικής δημοκρατίας των μεταπολεμικών χρόνων.
  • Το θέατρο από τη Μεταπολίτευση ώς την κρίση του 21ού αιώνα.
Η πολιτική του θεάτρου και το θέατρο της πολιτικής
  • Κοινό, θεατές ή λαός;
  • Δημοκρατία και αμφισβήτηση: Η πολεμική του πολιτικού θεάτρου.
  • Το θέατρο ως παράγοντας ελέγχου: Η δημοκρατία πάνω στη σκηνή και κάτω από τη σκηνή.
  • Θέατρο και δημοκρατική αγωγή.
  • Θεατρικότητα και δημοκρατικότητα: Πολλαπλές εικόνες και ανακλάσεις.
  • Η πολιτική της δημοκρατίας ως performance.
  • Θέατρο του ακτιβισμού.
  • Δημιουργία, διάδοση και κατανάλωση της θεατρικής αναπαράστασης.
  • Θεατρικά Φεστιβάλ: Πρόταση δημοκρατικής τέχνης ή προϊόν μιας νέας ελίτ;
Στο πλαίσιο του Συνεδρίου θα οργανωθούν ειδικές συνεδρίες που απευθύνονται σε νέες/ους ερευνητές ενώ προγραμματίζονται και παράλληλες εκδηλώσεις για τις οποίες θα υπάρξουν ειδικές ανακοινώσεις με σχετικές εγκυκλίους.

Υποβολή συμμετοχής
Εάν επιθυμείτε να λάβετε μέρος στο Συνέδριο με ανακοίνωση, θα πρέπει να μας αποστείλετε συμπληρωμένο το συνημμένο έντυπο εγγραφής και περίληψη (έως 300 λέξεις) μέχρι τις 30/6/2014, στην ηλεκτρονική διεύθυνση: iremedia@theatre.uoa.gr
Σημειωτέον ότι η διάρκεια της εισήγησης δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα 20΄ λεπτά παρουσίασης προκειμένου να υπάρχει χρόνος για συζήτηση.
Η υποβολή των περιλήψεων πρέπει να γίνει ταυτόχρονα με την υποβολή της αίτησης συμμετοχής.
Μετά την υποβολή της αίτησης και της περίληψής σας, θα ενημερωθείτε έως 30/7/2014 για την έγκριση της πρότασής σας και τη δυνατότητα συμμετοχής σας στο Συνέδριο.
Κόστος συμμετοχής: 50 ευρώ. Ειδικά για τους μεταπτυχιακούς φοιτητές και τους υπόψηφιους διδάκτορες: 30 ευρώ.

Ενημέρωση / Επικοινωνία
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Iωάννα Ρεμεδιάκη
e-mail: iremedia@theatre.uoa.gr

Για τακτική ενημέρωση και περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με το Συνέδριο μπορείτε να επισκέπτεσθε την ιστοσελίδα: http://theatredemocracy.wordpress.com/
Για την πλήρη εγκύκλιο του συνεδρίου κάντε κλικ εδώ. Για υποβολή συμμετοχής και το έντυπο εγγραφής κάντε κλικ εδώ.

Σχετικά με την πρόσφατη εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας για το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής


Αγαπητοί αναγνώστες μου,

Ως μέλος του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων (ΠΕΣΥΘ) αλλά και πρώην πρόεδρος και αντιπρόεδρος του ΔΣ αυτού του σωματείου, θα ήθελα να εκφράσω την στήριξή μου στον αγώνα που συντονίζει το νυν ΔΣ κάνοντας παράλληλα έκκληση για συμπαράσταση από τους τοπικούς διδασκαλικούς συλλόγους και τις ΕΛΜΕ της χώρας. Αν συνυπολογίσουμε βέβαια και την απόφαση της κυβέρνησης να απαγορεύσει προεκλογικά κάθε μήνυμα από φορέα πλην των πολιτικών κομμάτων ή συνασπισμών κομμάτων που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άμεσα ή έμμεσα ως πολιτικό, είναι προφανές ότι η εν λόγω ανακοίνωση θα μπορούσε να θεωρηθεί ως παράνομη σε μια προσπάθεια φίμωσης ακόμα και των επιστημονικών φορέων που καλώς ή κακώς, αναπόφευκτα εκφράζουν πέραν των επιστημονικών θέσεων και συντεχνιακά συμφέροντα, αυτά που δίνουν όμως παράλληλα σε ένα συγκεκριμένο επιστημονικό και καλλιτεχνικό δυναμικό την δυνατότητα να προσφέρουν κάτι από τον εαυτό τους σε ένα όραμα για μια πραγματικά διαφορετική εκπαίδευση και στην εφαρμογή αυτού του οράματος, όπου κανένα πραγματικά δημιουργικό μυαλό με τις αντίσχοιχες σπουδές και εμπειρία δεν θα έπρεπε να περισσεύει.
Σε αυτό το σημείο, να σημειώσω πως δεν υπάρχει επιστημονική τοποθέτηση που να μην εκφράζει στην ουσία και μια πολιτική θέση καθώς οι επιστήμονες φέρουν την ιδεολογία τους και φυσικά, όπως είχε πει και ο μεγάλος Ρολάν Μπαρτ, ακόμα και γενικότερα "η γλώσσα δεν είναι κοινωνικά αθώα", αλλά φορέας εξουσίας ή αντίστασης σε αυτή την εξουσία. Όταν λοιπόν μιλάμε για μια εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας, αυτή σχεδόν ποτέ δεν έχει καμία σχέση με την οποιαδήποτε παιδαγωγική άποψη, παρά μόνο αν την λάβουμε υπ' όψη ως εφαρμογή μιάς πολιτικής απόφασης που αφορά την τυπική εκπαίδευση, το εκπαιδευτικό σύστημα. Ωστόσο, σε πείσμα των καιρών, θα ήθελα να εξάρω με αυτή την ευκαιρία όλους αυτούς τους δασκάλους του κλάδου ΠΕ70 που κατά την διάρκεια της θητείας μου στην δημόσια δημοτική εκπαίδευση, ήδη από τα πρώτα Ολοήμερα Δημοτικά όπου προσέφερα τις υπηρεσίες μου το σχολικό έτος 2002-2003, με αγκάλιασαν στην κυριολεξία με αποτέλεσμα να επιτευχθεί η δημιουργία κάθε φορά μιάς παιδαγωγικής ομάδας και η επιτυχής μας συνεργασία. Είναι συνήθως οι περιπτώσεις εκείνες που παρ'όλο που πραγματικά θα μπορούσαν να αναλάβουν σε μια κατάσταση πραγματικών έκτακτων αναγκών κάποια από τα καλλιτεχνικά μαθήματα, αρκούνται στο θεατρικό παιχνίδι πχ ως εργαλείο για την γλώσσα ή την διδασκαλία της ιστορίας, ανεβάζουν παραστάσεις που κι εγώ τις "ζηλεύω" στο πλαίσιο της Ευέλικτης Ζώνης κλπ, καλούν στο σχολείο καλλιτεχνικές ομάδες με πραγματικά πολύτιμο και αξιόλογο έργο, εν τούτοις ζητούν να καλύπτονται οι θέσεις κάθε ξεχωριστού καλλιτεχνικού αντικειμένου από εκπαιδευτικούς του αντίστοιχου καλλιτεχνικού κλάδου και στη συνέχεια μας προσεγγίζουν, μας αξιοποιούν και μας κάνουν να νιώθουμε ως αναπόσπαστο μέρος της σχολικής κοινότητας, ως πραγματικοί συνάδελφοι.
Παράλληλα όμως, υπάρχουν όσοι δεν είναι οι ίδιοι -τολμώ να πω- καλλιεργημένοι, δεν έχουν αισθητική παιδεία και συνήθως εκείνοι είναι που δεν θέλουν απλά να μείνουν μόνοι τους στα σχολεία -και πολλές φορές δεν τα βρίσκουν ούτε μεταξύ τους, πχ με τον δάσκαλο του παράλληλου τμήματος αν είναι δημιουργικός και τολμά να "φαίνεται"- αλλά είναι στην ουσία νεοσυντηρητικοί και δεν επιθυμούν παρά την διδασκαλία της γλώσσας και των μαθηματικών στην εκπαίδευση. Μια τέτοια πολιτική στην ουσία επιλογή, μας παραπέμπει ευθέως στο σύνθημα της Μάργκαρετ Θάτσερ και του Ρόναλντ Ρήγκαν, "Back to basics", που εξέφρασαν και στην εκπαιδευτική τους πολιτική την πιο ακραία μορφή νεοσυντηρητισμού. Εν τέλει, και μόνο το γεγονός ότι βγήκε μια τέτοια κατάπτυστη εγκύκλιος δείχνει καταφανώς ότι η κυβέρνηση πλέον, εν αναμονή της λήξης των προγραμμάτων ΕΣΠΑ, θέλει να ξανακαταφύγει στον "πολυδύναμο" δάσκαλο ερήμην της άποψης και των ίδιων των δασκάλων και στην ουσία εξαναγκάζοντας πολλούς από αυτούς να αναλάβουν ένα μάθημα που ελάχιστοι θέλουν τελικά να το διδάξουν αλλά θα το αποδέχονταν φυσικά για να μην χάσουν την θέση εργασίας τους.
Τι μπορεί να σημαίνει όμως αυτό για το μέλλον του μαθήματος αν όχι την πρακτική αν και όχι επίσημη κατάργησή του; Ποιός θα ασχοληθεί με αυτό αντί να διδάξει για μια επιπλέον ώρα την γλώσσα και τα μαθηματικά, με την τεράστια ύλη και τις πιέσεις πολλών από τους γονείς; Ποιός θα αξιολογήσει τα “σεμινάρια”, με τόσα ανεπαρκή να “κυκλοφορούν” στην αγορά και κανέναν απολύτως σχολικό σύμβουλο στην Πρωτοβάθμια ή την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση της χώρας που να είναι πραγματικά καταρτισμένος και επιφορτισμένος με την αποκλειστική στήριξη των διδασκόντων το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής εκπαιδευτικών; Και όλα αυτά εν μέσω των συζητήσεων για την αξιολόγηση ή την κουλτούρα αυτοαξιολόγησης στα σχολεία! Πού είναι η πραγματική κουλτούρα, η πνευματική και καλλιτεχνική καλλιέργεια γενικότερα όμως; Ποιό το μέλλον των μαθητών μας όταν όλη η προσπάθεια που έγινε τα τελευταία χρόνια κινδυνεύει να κατακρημνιστεί και να επικρατήσει ο σκοταδισμός, συμπληρώνοντας το παζλ μαζί με τις συνεχείς αξιολογήσεις, την ιδεολογική χειραγώγηση και την εργασιακή τρομοκρατία, έναν νέο Μεσαίωνα; Και κυρίως ποιά η κουλτούρα της συνεργασίας, της αδελφοσύνης, του "μαζί" μέσα στα σχολεία, ώστε να καλλιεργηθεί τουλάχιστον στους μελλοντικούς πολίτες και κατοίκους αυτής της χώρας μια άλλη νοοτροπία από αυτή που τώρα φαίνεται να επικρατεί και που είναι η πιο ειδεχθής από ποτέ;   

Για την ανακοίνωση του ΠΕΣΥΘ: http://www.pesyth.gr/teleutaia_nea.asp?id=254
Για την εγκύκλιο του Υπουργείου: http://dipe-anatol.att.sch.gr/014/12327b.pdf

Σάββατο 26 Απριλίου 2014

Ενημέρωση για την συμμετοχή μου σε εκδηλώσεις: Συμπόσιο Δραματοθεραπείας, Ημερίδα Παραμυθιών στην Εκπαίδευση


Αγαπητοί αναγνώστες,

Χρόνια πολλά λοιπόν, Χριστός Ανέστη!

Ελπίζω να περάσατε καλά, όπως πέρασα κι εγώ αυτές τις άγιες μέρες των πασχαλινών εορτών, να φάγατε πασχαλινά εδέσματα, να τσουγκρίσατε τα αυγουλάκια σας, να διασκεδάσατε, να ξεκουραστήκατε και φυσικά να “αναστηθήκατε” μαζί με την μητέρα όλων μας, τη Φύση. 

Τώρα που τελειώσαμε με όλα αυτά, έχω να σας προτείνω το κάτωθι link για να μελετήσετε ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον και καίριο άρθρο με τον ακόλουθο τίτλο:

Εαρινό παγανιστικό έθος: Από την πλατεία του χωριού στις μεταμοντέρνες περφόρμανς (άρθρο του Παναγιώτη Κούστα)

Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι πρόκειται να συμμετάσχω με εισήγηση στο Συμπόσιο Δραματοθεραπείας του Κέντρου Δραματοθεραπείας ΑΙΩΝ, που θα γίνει στις 10 και 11 Μαΐου 2014 στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο. Η εισήγηση αυτή κατά πάσα πιθανότητα θα γίνει το Σάββατο, 10 Μαϊου, και ώρα πρωινή.

Την ίδια μέρα όμως, από το μεσημέρι και μετά θα κάνω και μια άλλη εισήγηση σε μια ημερίδα για το παραμύθι που απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς, και για την οποία όμως υπάρχουν περιορισμένες θέσεις και έτσι θα πρέπει οπωσδήποτε να δηλώσετε την συμμετοχή ηλεκτρονικά για να έρθετε στην εκδήλωση (η ανακοίνωση αναφέρει την προθεσμία στις 27 Απριλίου αλλά νομίζω ότι αν ενδιαφέρεστε θα μπορούσατε να ρωτήσετε έστω με ένα e-mail αν παρ’ελπίδα έχει απομείνει καμιά κενή θέση, αν θα υπάρξει λίστα αναμονής κλπ).

Περισσότερα για την ημερίδα μπορείτε να δείτε εδώ:

Η πιο σημαντική διοργάνωση του ίδιου φορέα είναι η Γιορτή Παραμυθιών στην Κέα:
Η Γιορτή Παραμυθιών για 12η συνεχή χρονιά θα ξετυλίξει το κουβάρι των παραμυθιών στην Κέα από 19 έως 27 Ιουλίου. Το θέμα της φετινής Γιορτής είναι «Γλώσσα- μαγεία- τελετουργία».
 

Περισσότερες λεπτομέρειες για το πρόγραμμα και τους συμμετέχοντες θα ανακοινωθούν τον Μάιο:

Για το Συμπόσιο Δραματοθεραπείας,
παρακαλώ ενημερωθείτε από εδώ:


Με εκτίμηση,

Πετρίτης Σπύρος,
Θεατρολόγος – Εκπαιδευτικός.

Αξιοσημείωτο: 
Έλαβα και αναπαράγω την παρακάτω ενημέρωση σχετικά με την εκδήλωση για το παραμύθι στις 10 Μαϊου:
"Αγαπητοί φίλοι
Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε ότι η ημερίδα  «Στο σταυροδρόμι της εκπαίδευσης και του παραμυθιού» λόγω μεγάλης προσέλευσης και προκειμένου να υπάρχει μεγαλύτερη άνεση χώρου θα γίνει στην Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Ευγενίδου (Πλανητάριο) αντί του Μουσείου Νεώτερης Κεραμεικής. Την ίδια ημέρα και ώρα. (Σάββατο 10 Μαΐου 2014 στις 14:30)

Πληροφορίες για την πρόσβαση μπορείτε να λάβετε στον παρακάτω σύνδεσμο:

Σας ευχαριστούμε θερμά και σας περιμένουμε.
Για το Κέντρο Μελέτης και Διάδοσης Μύθων και Παραμυθιών
Γιώργος Ευγενικός"


Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

Εφηβικού θεάτρου συνέχεια!

Αγαπητοί αναγνώστες,

Την Κυριακή, 3 Φεβρουαρίου 2013, είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα “Εποχή” άρθρο μου με θέμα το εφηβικό θέατρο και δύο επιλεγμένες καλλιτεχνικές παραγωγές, εκ των οποίων η μία ήταν σε σκηνοθεσία της Σοφίας Βγενοπούλου στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση και η άλλη σε σκηνοθεσία της Τζωρτζίνας Κακουδάκη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Το άρθρο, μαζί με δύο σύντομες συνεντεύξεις με τις σκηνοθέτιδες, είναι προσπελάσιμο στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://www.epohi.gr/portal/politismos/theatro/11928-2013-02-04-14-46-39

Κατά την τρέχουσα καλλιτεχνική περίοδο, και οι δύο σκηνοθέτιδες αποφάσισαν να παραμείνουν στους ίδιους, οικείους για εκείνες, θεατρικούς χώρους για να δημιουργήσουν εκ νέου παραστάσεις εφηβικού θεάτρου. Η Σοφία Βγενοπούλου μαζί με την ομάδα της Grasshoper ανέβασε το θεατρικό έργο του Λένου Χρηστίδη “Το τρένο”, το οποίο πρόκειται να κατέβει την ερχόμενη Κυριακή, των Βαϊων, 13 Απριλίου, μία παράσταση που ωστόσο δεν βρήκα την ευκαιρία να παρακολουθήσω. Για ακόμη μια φορά, το κλείσιμο αυτό συνδυάζεται με το  4ο Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου στην Μικρή Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, το οποίο θα ξεκινήσει την ερχόμενη Παρασκευή 11 Απριλίου και θα λήξει την ίδια μέρα με την τελευταία παράσταση του “Τρένου”. Περισσότερες πληροφορίες εδώ: http://www.sgt.gr/gr

Παράλληλα, η αεικίνητη και αειθαλής Τζωρτζίνα Κακουδάκη, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο σχετικό δελτίο τύπου της νεανικής αλλά και ιδιαιτέρως δραστήριας και ταλαντούχας ομάδας 4Frontal, κλείνει έναν κύκλο, μια τριλογία σκηνοθεσιών εφηβικού θεάτρου με θέμα την ουτοπία και συνοδοιπόρο την συγκεκριμένη θεατρική ομάδα. Οι παραστάσεις για το ευρύ κοινό, γίνονται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, ενώ παράλληλα κατόπιν συνεννόησης οργανώνονται παραστάσεις σε σχολεία ή και εκτός αυτών με την συνδρομή της Ηρώς Ποταμούση, της θεατροπαιδαγωγού της ομάδας που με σπουδές στην Αγγλία πάνω στο θέμα του θεάτρου ως κοινωνική παρέμβαση σχεδίασε και υλοποίησε μέχρι τώρα όλα τα θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα για την τριλογία.

Για το τρέχον έτος, η Τζωρτζίνα επέλεξε περιέργως πώς να ασχοληθεί με τον Φάουστ του Γκαίτε, ένα έργο που δίνει μια μνημειώδη θεατρική μορφή στο δράμα του αναγεννησιακού ανθρώπου, που μετά την αποτυχία των αλχημιστών και των μαγισσών του Μεσαίωνα να βρουν το ελιξίριο της ζωής, βίωσε εκ νέου την ίδια ουσιαστικά αποτυχία όταν αποδείχτηκε ανεπαρκής να προσεγγίσει τον ίδιο στόχο στην ουσία μέσα από την γνώση της φύσης, τις θετικές επιστήμες, όταν έφτασε μέχρι του σημείου να αναμετρηθεί με τις μεγάλες ιδέες του Διαφωτισμού αλλά βυθίστηκε ξανά στο σκότος, συνετρίβη λόγω της πνευματικής του ένδειας κι εν τέλει απευθύνθηκε εκ νέου στην ουσία, ίσως, για έναν άνθρωπο, την Ζωή, τη Νεότητα, που πέρα από αφαιρετικές έννοιες είναι όμως και υπάρξεις κι ενσαρκώνονται στο έργο του Γκαίτε από την Μαργαρίτα, την μόνη ικανή συνθήκη για να δοθεί εκ νέου νόημα στην ύπαρξη του Φάουστ, του άλλοτε μεγάλου δασκάλου που όμως στα δικά του μάτια δεν έχει λόγο ύπαρξης και που τόσα χρόνια μετά αναγνωρίζει πως βρίσκεται στο “μηδέν”, καλείται από την αρχή να βρει τα μυστικά της ζωής και αναγνωρίζει ως ελιξίριο τον στόχο της ερωτικής κατάκτησης μιάς νεαρής και άπειρης κοπέλας, αθώας και άσπιλης. Την ίδια όμως στιγμή που ελκύεται από το άσπιλο κορίτσι, έχει παραδώσει την ψυχή του στον διάβολο και αυτός θα τον βοηθήσει να την κατακτήσει. 

Δεδομένης της αρχικής μας απορίας για αυτή την επιλογή ρεπερτορίου για το εφηβικό κοινό, αλλά και βάσει της συγκυρίας της προηγούμενης παράστασης του Μιχαήλ Μαρμαρινού στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και φυσικά εξ αφορμής της εμπειρίας της παρακολούθησης και των δύο παραστάσεων, ασυνείδητα έστω, απευθύναμε στην Τζωρτζίνα την εξής ερώτηση.

Ä    Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι σημερινοί έφηβοι δεν θα αντιλαμβάνονταν το μεγαλείο του στίχου του Γκαίτε μέσα από την μετάφραση του Πέτρου Μάρκαρη αλλά και την ευρηματική σκηνοθεσία και την υπέροχη εκφορά του λόγου στην παράσταση του κυρίου Μαρμαρινού. Ομοίως το γυμνό λόγω του ταμπού που υπάρχει στην ελληνική οικογένεια και την κοινωνία, αλλά και εξ αιτίας της ιδιαιτερότητας των εφήβων γενικώς και την έλλειψη πνευματικής κουλτούρας θα προκαλούσε μάλλον την θυμηδία και θα αποπροσανατόλιζε το εφηβικό κοινό. Γιατί όμως ο δικός σας Φάουστ να είναι όντως εφηβικός; Επιτρέπει η εξιδανίκευση των καθηγητών των εφήβων, σε συνδυασμό με το μικρό ποσοστό των ανθρώπων γενικότερα που φτάνει όντως τελικά έως την αφαιρετική σκέψη των μεγάλων ιδεών, να ταυτιστούν με τον Φάουστ, ή αυτό αφήνεται ίσως ως ένα δίδαγμα ζωής με το οποίο φιλοδοξείς να προικίσεις τους σημερινούς μαθητές εσύ εκ προοιμίου, για κάτι που ως ώριμος άνθρωπος και καλλιτέχνης έχεις ήδη βιώσει;

Πιστεύω κατ΄αρχήν ότι ο Φάουστ είναι ένα έργο κατανοητό, έτσι όπως το έγραψε ο Γκαίτε, σε κάθε άνθρωπο, νέο ή πιο μεγάλο, ή πολύ μεγαλύτερο. Είναι έργο κατανοητό γιατί μιλάει για ακατανόητα πράγματα, όπως για τη σωτηρία της ψυχής, την ευθύνη, την διαχείριση της γνώσης για το καλό της κοινωνίας, την ευτυχία, ως απόλυτη στιγμή της ζωής. Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν θα καταλάβεις είναι πώς θα διαχειριστείς για τον εαυτό σου αυτό που κατάλαβες. Με αυτήν την έννοια ο Φάουστ είναι ένα έργο κατεξοχήν εφηβικό. Τώρα, τι καταλαβαίνουν από αυτό οι μεγάλοι είναι άλλο θέμα. Έχει να κάνει με το που έχουν τοποθετηθεί απέναντι στη ζωή, πότε είπαν «μέχρι εδώ, δεν αναλύω άλλα δεδομένα». Εντοπίζω το πρόβλημα κατανόησης στους ενήλικους, όχι στους νέους.

Ä      Στο έργο τίθεται πολλές φορές και το θέμα του κοριτσιού που βρίσκεται στο δίλημμα να μιλήσει ή όχι στην μητέρα του για μια γνωριμία με έναν μεγαλύτερο άνδρα. Η σκηνοθεσία επιτονίζει με την επαναληπτικότητα το θέμα, όπως επίσης δίνει μια εναλλακτική μορφή στην Βαλπουργία νύχτα ως ένα πάρτυ, όπου είναι πολύ συχνή η κατανάλωση εξαρτησιογόνων ουσιών από τους εφήβους και ο κίνδυνος της ουσιοεξάρτησης, επίσης γίνεται μια σκιαγράφηση κοινωνιολογική πάνω στους χαρακτήρες που όλοι αναγνωρίζουμε στην κοινωνία μας. Όλα αυτά και κυρίως το θέμα της μικρής μαθήτριας που καλώς ή κακώς αυτονομείται από την μητέρα της, πώς γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας στο σχολείο μέσα από το πρόγραμμα που έχετε σχεδιάσει; Πώς αποφεύγεται η ηθικοδιδακτική διάθεση; 

Στην παράσταση μας δεν περιγράφονται ηλικίες. Παίζουμε με μοτίβα, του θύτη και του θύματος, του επιτήδειου και του αφελούς, του εμποτισμένου και του αθώου. Οπότε δεν υπάρχει μεγαλύτερος άνδρας, υπάρχει, όπως είδατε στο δικό μας έργο, λογοτεχνικός άντρας… όπως τον φανταζόμαστε μέσα από τα ρομαντικά βιβλία. Αυτός είναι ο σύγχρονος πειρασμός, ότι ενδίδεις σε κάτι που πιστεύεις (και ορθά) ότι δεν υπάρχει. Οπότε το θεατροπαιδαγωγικό υλικό εστιάζει στην έννοια της εικόνας σε σχέση με την αλήθεια, την ευθύνη σε σχέση με την πράξη κτλ. Όσο για την Βαλπούργη νύχτα, το όριο της ανθρώπινης εμπειρίας που λέμε στην παράσταση, αν εσείς το βλέπετε ως σκηνή εξαρτησιογόνες ουσίες, μάλλον είναι δική σας προβολή ή συμπέρασμα, στην παράσταση δεν προβαίνει κανείς σε κάποια περιγραφική πράξη τέτοιου είδους. Κάθε άλλος θεατής βλέπει κάτι άλλο, που πάντα συνδέεται με την ψυχή, και τις εμπειρίες που θεωρεί απαραίτητες, ακόμα και εξαρτησιογόνες, για να την φτάσει. Αυτή είναι η συνολική εμπειρία που ζητάει και ο Φάουστ. Να τα δει και να τα γευτεί όλα από την αρχή. Και αυτό γίνεται στο τέλος μιας εμπειρίας δυστυχώς και όχι στην αρχή της.

Απάντηση από την Ηρώ: Το έργο αλλά και η παράσταση από τη δημιουργία της αποφεύγουν να δώσουν απαντήσεις και ερμηνείες, με την ίδια λογική και το θεατροπαιδαγωγικό υλικό έχει δημιουργηθεί με στόχο να εξερευνηθούν τα ερωτήματα που αναπόφευκτα δημιουργούνται στον μαθητή/νέο/θεατή μετά το τέλος της παράστασης. Ερωτήματα καίρια που αφορούν τις πράξεις, τις επιλογές και τις συνέπειές τους. Μέσω των δραστηριοτήτων του υλικού που συνοδεύει την παράσταση οι έφηβοι καλούνται να να κάνουν τα ερωτήματα αυτά πιο προσωπικά και συγκεκριμένα, να τα διερευνύσουν και να τα κατανοήσουν. 

Ä  Που και πότε παίζεται η παράστασή σας; Εκτός από το εργαστήριο στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης του Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, που έγινε στις 22 Μαρτίου, προτίθεστε και για άλλα εργαστήρια για ομάδες εκπαιδευτικών και γενικότερα ενηλίκων και πώς μπορεί κανείς να επικοινωνήσει μαζί σας για μια τέτοια διοργάνωση;   

Τζω: Παίζουμε τα Σάββατα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου στις 4 το απόγευμα και τις καθημερινές σε σχολεία Β/βάθμιας εκπαίδευσης. Μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει με τη συνεργάτη μας Ελένη Μολύβα στο 6940 551319 και 2110120322. Για τα υπόλοιπα: www.4frontal.com

Ηρώ: Είμαστε στη διάθεση κάθε εκπαιδευτικού που έχει στα χέρια του υλικό, για όποιες διευκρινίσεις, σκέψεις, ιδέες ή βοήθεια μπορεί να χρειαστεί: apotamousi@yahoo.gr 



Ευχαριστώ την Τζω και την Ηρώ για τις απαντήσεις τους και εσάς τους αναγνώστες για την προσοχή σας. 

Με εκτίμηση,
Πετρίτης Σπύρος, 
Θεατρολόγος.