Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Μία όχι και τόσο “παράλογη” θεατρική εκδοχή της παιδικής ηλικίας



“Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία”
Μία όχι και τόσο “παράλογη” θεατρική εκδοχή της παιδικής ηλικίας
Διάλεξη και συζήτηση με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού
Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012, 18.00 μμ.
Ο Ροζέ Βιτράκ (1899-1952), υπερρεαλιστής θεατρικός συγγραφέας και ποιητής, πρόδρομος και προάγγελος του λεγόμενου Θεάτρου του Παραλόγου, έγραψε στα 1928 το αντισυμβατικό του θεατρικό έργο Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία”, το οποίο παρουσιάστηκε σκηνικά μόλις το 1962 από τον Ζαν Ανούιγ.
Ο εννιάχρονος Βικτόρ παρουσιάζεται με έναν καλλιτεχνικά ασυμβίβαστο με το αστικό θέατρο τρόπο, όπως ασυμβίβαστη με το αστικό περιβάλλον της οικογένειάς του είναι και η προσωπικότητά του. Μόνο ίσως οι (ψευδο)αριστοτελικές ενότητες του τόπου και του χρόνου τηρούνται, εφόσον το ασυμβίβαστο παιδί εξαντλείται και χάνει τη μάχη με τον θάνατο, μέσα στο διαμέρισμα της οικογένειάς του και σε διάστημα λίγων ωρών, από τις 8 το βράδυ μέχρι και τα μεσάνυχτα της μέρας των γενεθλίων του - ίσως ένα ορόσημο, σε συμβολικό επίπεδο, του θανάτου του παιδιού μέσα του και της ανάδυσης μιας άλλης προσωπικότητας, που από την εφηβεία και εφεξής θα προσπαθεί, ενδεχομένως, διαρκώς, να προσαρμόζεται και να συμβιβάζεται με τον αστικό πολιτισμό και το αντίστοιχο περιβάλλον.
Με τη βοήθεια του υποψήφιου διδάκτορα θεατρολογίας και εκπαιδευτικού θεατρικής αγωγής, συνεργάτη του Εργαστηρίου, Σπύρου Πετρίτη, αλλά και των ταλαντούχων ηθοποιών Ηλία Βογιατζηδάκη και Νατάσας Παπανδρέου, οι οποίοι θα αποδώσουν για εμάς αποσπάσματα του έργου, θα προσεγγίσουμε το θέμα με βάση τα ερωτήματα:
  • Πόσο αντισυμβατικό είναι τελικά αυτό το παιδί σε σχέση με την παιδική ηλικία εν γένει; 
  • Πόσο υγιής είναι η αντίδρασή του στην προσαρμογή;
  • Πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε και όχι να αποκλείσουμε από την οικογένεια και το σχολείο την “παιδικότητα” του παιδιού, και τέλος 
  • Πώς μπορούμε να κρατήσουμε μέσα μας αυτή τη μαγική παιδική δύναμη ως ενήλικοι;
E.ME.Π.Η, Ιωάννου Φιλήμονος 3 (πίσω από την αμερικανική πρεσβεία), τηλ. 211-4051903, www.childhood.gr


Εφηβικό θέατρο και άλλα τινά 2012-2013: Μία πρώτη καταγραφή



Αγαπητοί αναγνώστες,
Όπως έχετε καταλάβει η καταγραφή παραστάσεων δεν είναι από τις σταθερές επιδιώξεις μου σε αυτό το ιστολόγιο. Όμως δεν θα μπορούσα παρά να ασχοληθώ με το εφηβικό θέατρο, αυτό το νέο ζητούμενο που ήρθε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα κατ’ευθείαν από το Ηνωμένο Βασίλειο και αφορά και την μαθητιώσα νεολαία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αφού υπάρχουν και παραστάσεις πρωινές για τις αντίστοιχες σχολικές μονάδες. Το τι είναι εφηβικό θέατρο θα έπρεπε να απασχολήσει τους θεατρολόγους γενικότερα σε επιστημονικό επίπεδο κάποια στιγμή, πάντως το σίγουρο είναι ότι πληθαίνουν οι σχετικές παραστάσεις, πράγμα που σημαίνει ότι σε αυτή την πρώτη καταγραφή μπορεί να υπάρχουν και ελλείψεις και ας με συγχωρέσετε. Επίσης είναι κοινή ομολογία των συντελεστών αυτών των παραστάσεων που επιβεβαιώνεται και από τους θεατές ότι το εφηβικό θέατρο έχει απεύθυνση και στους ενηλίκους. Και είναι φυσικό καθώς όπως πολύ σωστά επισημαίνεται και στην κινηματογραφική ταινία “American beauty” όταν είσαι στην εφηβεία κανείς δεν σου λέει ότι έτσι θα νιώθεις σε όλη σου τη ζωή πια!
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την περιήγηση:
1.     Ελεύθερα ύδατα στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Ιδρύματος Ωνάση:
πληροφορίες εδώ http://www.sgt.gr/gr/programme/event/600.
Εξαιρετικό έργο σε σκηνοθεσία της πρώτης διδάξασας και πρωτοπόρας στον χώρο του εφηβικού θεάτρου, σκηνοθέτιδος αλλά και παιδοψυχιάτρου Σοφίας Βγενοπούλου. Το έργο αυτό γράφτηκε από τον Γιάννη Τσίρο ειδικά γι’αυτή την παράσταση και βάζει για πρώτη φορά για τα ελληνικά δεδομένα την πολιτική παράμετρο, ιδιαίτερα προσφιλή στους εφήβους. Είναι η μόνη εφετεινή εφηβική παράσταση που έχουμε ήδη δει και την συνιστούμε ανεπιφύλακτα.
2.     Όρνιθες και Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας στο Θέατρο του Νέου Κόσμου:
πληροφορίες εδώ http://www.theatroneoukosmou.gr/.
Από τους πρωτεργάτες του Εφηβικού Θεάτρου και η πολυσχιδής Τζωρτίνα Κακουδάκη, θεατρολόγος, ηθοποιός, σκηνοθέτις και εκπαιδευτικός, με το εξαιρετικό της ταλέντο και την ξεχωριστή της προσωπικότητα, προσαρμόζει και σκηνοθετεί τα κλασικά έργα για το εφηβικό και όχι μόνο κοινό. Εν αναμονή της πρεμιέρας του Ονείρου, της εύχομαι από εδώ καλή επιτυχία αν και είμαι σίγουρος ότι θα την έχει.
3.     Αυτός που λέει Ναι και αυτός που λέει Όχι στο Θέατρο Αλκμήνη:
πληροφορίες εδώ http://utopia.duth.gr/~sypapado.
Νεοεισερχόμενος στον χώρο του εφηβικού θεάτρου αλλά με μεγάλη θητεία στο θέατρο, την εκπαίδευση και την έρευνα, ο Σίμος Παπαδόπουλος καταπιάνεται με αυτά τα δυο έργα του μεγάλου Μπρεχτ σε μία ενιαία παράσταση. Δυστυχώς δεν την έχω δει, όμως είμαι σίγουρος ότι θα έχει επιτύχει το στόχο του. Όσοι τον γνωρίζουμε, γνωρίζουμε πόσο εξαιρετικός και πόσο ακαταπόνητος είναι σε ό,τι κάνει, αλλά και πόσο μετρημένος στα λόγια. Θεωρούμε βέβαιη την επιτυχία του.
4.     Χταποδάκια και άλλα διηγήματα στον πολυχώρο Bios:
πληροφορίες εδώ http://www.bios.gr/events/826/.
Η κατάταξη αυτής της παράστασης σε αυτή την κατηγορία πηγάζει από την διερώτησή μου: Αν μία παράσταση για εφήβους ταιριάζει και στους ενηλίκους, γιατί μια παράσταση για ενηλίκους να μην απευθυνθεί και στο εφηβικό κοινό; Όταν μια εξαιρετική καθηγήτρια φιλόλογος που είχα ως μαθητής στο Λύκειο μας πήγαινε θέατρο στον προωπικό της χρόνο, συνήθως Κυριακή απόγευμα, αυτό δεν ήταν εφηβικό θέατρο; Ειδικά αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι αυτή η παράσταση δραματοποιεί ορισμένα από τα “διαμάντια” της νεοελληνικής διηγηματογραφίας με τρόπο εξαιρετικό –τολμώ να πω- και με μοναδικό ταλέντο, πιστεύω ακράδαντα ότι πρόκειται για μια παράσταση που αξίζει να τη δουν οι έφηβοι μαθητές και πρώτα απ’ όλα οι καθηγητές τους, που έχουν ανάγκη να δουν πώς μπορούν και οι ίδιοι να ζωντανέψουν τις “χάρτινες υπάρξεις” της πεζογραφίας, όπως τις είχε χαρακτηρίσει ο Ρολάν Μπαρτ, και να δώσουν πνοή και ζωντάνια στο μάθημά τους ή να οργανώσουν μια πρωτότυπη και αξιοπρεπή “γιορτή”.  

 Καλή παρακολούθηση!